دهانشویههای حاوی الکل در شرایط خاصی که خواص ضدعفونیکننده آنها مفید است، قابل استفاده هستند. این دهانشویهها معمولاً حاوی اتانول هستند که به عنوان یک ماده ضدعفونیکننده عمل کرده و به کاهش باکتریهای دهانی، جلوگیری از تشکیل پلاک و مدیریت برخی شرایط دهانی کمک میکند. با این حال، آنها برای همه یا در هر شرایطی مناسب نیستند.
شرایطی که میتوان از دهانشویههای حاوی الکل استفاده کرد
1. عفونتهای دهانی یا بار باکتریایی بالا:
- دهانشویههای حاوی الکل میتوانند در کاهش بار باکتریایی در دهان و مدیریت عفونتهای دهانی مانند التهاب لثه یا پریودنتیت موثر باشند. الکل به کشتن باکتریها و جلوگیری از گسترش عفونت کمک میکند.
2. مراقبتهای دهانی پس از جراحی (استفاده کوتاهمدت):
- پس از برخی از جراحیهای دندانی (مانند جراحیهای دهانی یا درمانهای پریودنتال)، دهانشویه حاوی الکل ممکن است برای استفاده کوتاهمدت توصیه شود تا به پیشگیری از عفونت و حفظ بهداشت دهان کمک کند. پیروی دقیق از دستورات دندانپزشک ضروری است، زیرا الکل گاهی اوقات میتواند محلهای جراحی را تحریک کند.
3. مدیریت بوی بد دهان (هالیتوزیس):
- بوی بد دهان مزمن میتواند ناشی از تجمع باکتریها در دهان باشد. دهانشویههای حاوی الکل ممکن است به کاهش این باکتریها و تازهسازی نفس کمک کنند. با این حال، این اثر موقتی است و علل زمینهای بوی بد دهان باید برای نتایج طولانیمدت برطرف شود.
4. پیشگیری از تشکیل پلاک و جرم دندانی:
- این دهانشویهها میتوانند به عنوان بخشی از روتین بهداشت دهان و دندان برای جلوگیری از تجمع پلاک و تشکیل جرم، به ویژه در افرادی که مستعد این مشکلات هستند، استفاده شوند. محتوای الکل میتواند به تجزیه بیوفیلمی که منجر به پلاک میشود، کمک کند.
5. وقتی که توسط دندانپزشک یا متخصص دندانپزشکی توصیه میشود:
- دندانپزشک ممکن است دهانشویه حاوی الکل را برای شرایط خاص یا بیمارانی با نیازهای خاص توصیه کند. همیشه بهتر است این محصولات تحت راهنمایی حرفهای استفاده شوند تا از عوارض جانبی ناخواسته جلوگیری شود.
هشدارها و ملاحظات
در حالی که دهانشویههای حاوی الکل میتوانند در شرایط ذکر شده مؤثر باشند، برخی احتیاطات نیز وجود دارد:
- خشکی دهان (زروستومیا): الکل میتواند شرایط خشکی دهان را با خشک کردن بیشتر بافتهای دهانی تشدید کند. بیماران با خشکی دهان باید از دهانشویههای حاوی الکل اجتناب کنند، زیرا خشکی دهان میتواند خطر پوسیدگی دندان و عفونتهای دهانی را افزایش دهد.
- حساسیت و تحریک: الکل در دهانشویهها میتواند باعث سوزش، تحریک مخاط دهانی، یا تشدید حساسیت شود، به ویژه در بیمارانی که دارای زخمهای دهانی، زخمهای کوچک یا التهاب مخاط هستند.
- نگرانیهای مربوط به وابستگی به الکل: افرادی که سابقه وابستگی به الکل دارند یا در حال بهبودی هستند باید از استفاده از دهانشویههای حاوی الکل خودداری کنند تا از هرگونه خطر بازگشت جلوگیری شود.
- کودکان و نوجوانان: به طور کلی، کودکان و نوجوانان باید از دهانشویههای حاوی الکل اجتناب کنند، زیرا خطر بلع تصادفی و تحریک احتمالی به بافتهای دهانی حساس جوان وجود دارد.
با توجه به این ملاحظات، ضروری است که دهانشویههای حاوی الکل را با دقت و تحت مشاوره حرفهای دندانپزشکی استفاده کنید.
